Δημοτικές εκλογές, αλλαγή τώρα.

Λιγότερο από δύο μήνες έμειναν μέχρι την διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών. Ήδη τα επιτελεία έχουν λάβει θέσεις μάχης, υποψήφιοι ανακοινώνονται και η μάχη για το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις καλά κρατεί.

Δυστυχώς όμως ακόμα οι περισσότεροι δεν έχουν δώσει ουσιαστικές απαντήσεις για το πως θα διοικήσει σε περίπτωση που εκλεγεί, το σχέδιο που θα ακολουθήσει προκειμένου να βγει ο εκάστοτε δήμος από το αδιέξοδο που τον έχουν οδηγήσει επιλογές της κεντρικής πολιτικής σκηνής της χώρας.

Αρκετοί δημότες είναι ευχαριστημένοι αν οι υπάλληλοι του δήμου μαζεύουν τα σκουπίδια, αν καθαρίζουν τους δρόμους. Αυτά και μόνο γι αρκετούς φαντάζουν αρκετά προκειμένου να χαρακτηρίσουν κάποιον επιτυχημένο δήμαρχο.

Οι καιροί όμως άλλαξαν και η τοπική αυτοδιοίκηση καλείται επιτέλους να παίξει τον ρόλο που της αρμόζει. Όπως διατύπωσα και παραπάνω η τοπική αυτοδιοίκηση πλέον είναι αναγκασμένη να προσαρμόζεται στις επιταγές της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Δεν είναι τυχαίο πως πλέον κανένας συνδυασμός δεν αναζητά το χρίσμα των κομμάτων της κυβέρνησης, με κάποιες εξαιρέσεις σε κάποιους Δήμους για την Νέα Δημοκρατία . Δεν είναι τυχαίο πως η Νέα Δημοκρατία, η οποία διατυμπάνιζε πριν από λίγους μήνες πως δεν δίνει κανένα χρίσμα παρά μόνο σε σημαίνοντα πρόσωπα της εκάστοτε περιοχής, τώρα να προσπαθεί για επικοινωνιακούς καθαρά λόγους, καθώς δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνει υποψηφίους κάθε κόμμα εκτός του κυβερνητικού, να κερδίσει τις εντυπώσεις, με πρόσωπα όμως που κουράζουν, που έχουν εκτεθεί ήδη και έχουν αξιολογηθεί, θετικά ή αρνητικά.

Από την άλλη η “λύση” που προσφέρουν τα “ανεξάρτητα” σχήματα τα οποία όμως στελεχώνονται από άτομα με συγκεκριμένες πολιτικές και κομματικές εξαρτήσεις δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρή πρόταση για την διοίκηση κάποιου δήμου αφού τα προβλήματα που καλείται να αντιμετώπιση η τοπική αυτοδιοίκηση μόνο ανεξάρτητα πολιτικών δεν είναι.

Ειδικά για την πόλη μας, δεν έχουμε ανάγκη από άτομα που απλά να λένε χρόνια πολλά στην ονομαστική εορτή του κάθε πολίτη. Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τα ίδια άτομα που τόσα χρόνια διοίκησαν και έφεραν το Δήμο Κορυδαλλού στην κατάσταση που είναι. Χορτάσαμε από άτομα που τη μία μέρα συμφωνούν να είναι κεντρικό εργοτάξιο η Πλατεία Ελευθερίας και την άλλη στιγμή κάνουν αγώνα για να μην συμβεί αυτό. Δεν χρειαζόμαστε άτομα που έχουν μετατρέψει τους υπαλλήλους και τις υπηρεσίες του Δήμου σε προσωπικά “άρματα” για την διαφήμισή τους. Που είναι συνένοχοι στην ομηρία πάνω από 11.000 συνανθρώπων μας, και αντί να δώσουν αγώνα να γίνει μόνιμη η πρόσληψη τους, αφού καλύπτουν πάγιες θέσεις (όπως η καθαριότητα), φροντίζουν απλά να κρατάνε χαμηλά τα ποσοστά της ανεργίας προκειμένου να βγαίνουν τα νούμερα στους κυβερνώντες.

Το ζήτημα λοιπόν είναι να υπάρξουν πρόσωπα με νέες ιδέες, με προοπτική για τον Δήμο μας, με πρόταση για την ορθή διοίκηση του Δήμου. Που έχουν την θέληση να στηρίξουν τον πολίτη του Κορυδαλλού και πάνω απ' όλα να μπορέσουν να φτιάξουν ένα νέο μέλλον στην πόλη. Μοναδική επιλογή προκειμένου να μην ζήσουμε μία από τα ίδια είναι η ανάδειξη του “Πάμε Αλλιώς” σε πρώτη δύναμη στις επικείμενες εκλογές και να στηρίξουν όλοι οι δημότες την αλλαγή που θα επέλθει στο Δήμο με δήμαρχο τη Καίτη Κυλάκου.

Όχι άλλα συνθήματα

Ποτέ δεν στήριξα τις πλατείες. Μπορεί να ακούγεται άσχημο, αλλά είναι αλήθεια. Ήμουν κατά τις πλατείας καθώς δεν πίστευα ότι μπορεί να οδηγήσει πουθενά μία διαδικασία "σούπας", χωρίς σαφή πολιτικά κριτήρια και με μόνο οδηγό τα συνθήματα.

Στην χώρα μας δυστυχώς έχουμε μπερδέψει τις έννοιες, όχι μόνο όσο αφορά την πολιτική, αλλά γενικότερα, χαρακτηριστικό παράδειγμα η παίδευση. Έτσι λοιπόν έχουμε μπερδέψει και την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση. Αρκετοί λοιπόν δηλώνουν πολιτικά ανεξάρτητοι, ενώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται.

Πίσω στις πλατείες λοιπόν. Ναι, ξεκίνησε αυθόρμητα, προσπάθησαν όσοι έλαβαν μέρος να μην επηρεαστούν από κόμματα όπως λένε, αλλά τελικά ποιος ήταν ο στόχος τους; Και σε περίπτωση που το κατάφερναν ποια θα ήταν η επόμενη μέρα; Αν δηλαδή το ΚΚΕ τότε δεν περιφρουρούσε την Βουλή ποια θα ήταν η εξέλιξη;

Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται τώρα σε μία χώρα, λίγο πιο πάνω από εμάς, που έγινε κάτι παρόμοιο και τελικά η πλατεία επικράτησε.

Στην Ουκρανία λοιπόν, υπήρχε λαϊκή εξέγερση η οποία τελικά επικράτησε έναντι της κυβέρνησης. Ποιο είναι το αποτέλεσμα όμως; Βλέπουμε ακροδεξιά στοιχεία ν' αλωνίζουν και να κάνουν την χώρα άνω κάτω, να σφάζουν, να δέρνουν, να κάνουν ότι θέλουν. Μέχρι τον ναζισμό επέτρεψαν. Και από την άλλη υπάρχουν και τα δημοκρατικά στοιχεία τα οποία προσπαθούν να κυβερνήσουν την Ουκρανία και να την βγάλουν από το αδιέξοδο. Πως γίνεται λοιπον οι ετερόκλητες αυτές πολιτικές ιδεολογίες να συνεργαστούν υπέρ της χώρας τους μόνο με το σύνθημα ενάντια στη Ρωσία;

Και στην Ελλάδα το μόνο σύνθημα ήταν έξοδος από το μνημόνιο. Τι είναι το μνημόνιο πραγματικά όμως; Είναι πολιτική επιλογή, οπότε πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση, όχι ανεξάρτητη, έξω από κόμματα ναι, έξω από πολιτικές κατευθύνσεις όχι.

Το μνημόνιο είναι καθαρά οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να μπορέσει ο καπιταλισμός να επιβιώσει. Άρα η όποια απάντηση δοθεί δεν γίνεται να είναι χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά. 

Κομματικά ακηδεμόνευτα κινήματα υπήρξαν βέβαια, τα οποία σαφώς και κατάφεραν να δώσουν το στίγμα τους στην ιστορία. Γκάντι, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τα πρώτα παραδείγματα που μπορεί κάποιος να δώσει.

Το πρώτο δίδαγμα που μας προσφέρει λοιπόν η Ουκρανία είναι πως η πολιτική δεν είναι και δεν πρέπει να είναι έξω από την ζωή μας. Να μην μπερδεύουμε έννοιες όπως πολιτικοποίηση και κομματικοποίηση. Κάθε μας επιλογή είναι πολιτική, και η αποχή ακόμα. Μην ξεχνάμε άλλωστε τι είχε πει κι ο Μπρεχτ: 

"Ο χειρότερος αναλφάβητος είναι ο πολιτικά αναλφάβητος. Δεν ακούει τίποτε, δεν βλέπει τίποτε, δεν συμμετέχει στην πολιτική ζωή. Μοιάζει σαν να μην γνωρίζει ότι το κόστος ζωής, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα εξαρτώνται από πολιτικές αποφάσεις. Ακόμα χειρότερα περηφανεύεται για την πολιτική του άγνοια, φουσκώνει το στήθος του και δηλώνει πως μισεί την πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως εξαιτίας της αποχής του από την πολιτική υπάρχει η πορνεία, το εγκαταλελειμμένο παιδί, ο ληστής και ακόμα χειρότερα, οι διεφθαρμένοι κυβερνήτες, οι λακέδες των διεθνών εταιρειών που μας εκμεταλλεύονται." "