Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Μα να γιορτάζουμε τον πόλεμο;

Σήμερα όλα τα σχολεία της χώρας γιόρτασαν την επίσημη αργία της 28ης Οκτωβρίου. Την Δευτέρα είναι και η μέρα της παρέλασης για την ίδια εθνική εορτή.

Πριν από λίγες μέρες διάβασα ένα άρθρο για την πρωτοτυπία του ελληνικού κράτους να εορτάζει και να τιμά την έναρξη ενός πολέμου κι όχι την λήξη του. Έτσι λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να ψάξω αν κάτι τέτοιο ισχύει.

Έψαξα λοιπόν για χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη, έλαβαν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα, δηλαδή χώρες με παρόμοια βιώματα με την δική μας.

Γαλλία

Η Γαλλία εορτάζει την επίσημη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν γιορτάζει καμία κήρυξη.

Πολωνία

Ήταν η πρώτη χώρα που δέχτηκε την επίθεση των Ναζί και παρόλα αυτά δεν έχει καμία επίσημη εορτή που να σχετίζεται με τον Β’ Π.Π.  Τα ίδια βέβαια ισχύουν και για την Σλοβακία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Τσεχία

Η Τσεχία κι αυτή με την σειρά της έχει επίσημη εορτή την λήξη του πόλεμου.

Στην Ελλάδα λοιπόν εορτάζουμε την κήρυξη του πολέμου με την Ιταλία, όπως το ίδιο κάνουμε και την 25η Μαρτίου. Δεν έχουμε ως επίσημη αργία την 3η Φεβρουαρίου ημέρα ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους και πόσοι άραγε γνωρίζουν την ημερομηνία αυτή; Δεν έχουμε κανένα εορτασμό για τη 12η Οκτωβρίου μέρα αποχώρησης των Γερμανών από την χώρα.

Γιατί λοιπόν εορτάζει ένα ολόκληρο έθνος την έναρξη ενός πολέμου, τον θάνατο χιλιάδων στρατιωτών και αμάχων; Επειδή πολύ απλά αν γινόταν το αντίθετο θα έπρεπε να κάνουμε και την ομαδική μας ψυχοθεραπεία καθώς μετά την γερμανική κατοχή άρχισε ο εμφύλιος. Και αν σας φαίνεται αστείο εμένα προσωπικά δεν μου φαίνεται. Έχω δει άτομα στην ηλικία μου να αναφέρονται στον εμφύλιο και να φέρονται με μίσος για την αντίπαλη πλευρά. Υπάρχει κόμμα στη Βουλή που δηλώνει ευθαρσώς πως είναι οι απόγονοι των νικητών του εμφυλίου (κρύβοντας πως είναι οι συνεχιστές των Ταγματασφαλιτών).


Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα περισσότερα, αλλά νομίζω πως μπορείτε να τα διαβάσετε πολύ καλύτερα εδώ:

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Μην με σώνεται άλλο, κουράστηκα...

Τρομοκρατία, εγκληματικές οργανώσεις και πόσα άλλα κακά μας έχουν βρει κι ευτυχώς το αστικό πολίτευμα της χώρας μας, έχει φροντίσει να μας σώσει.

Αστειεύομαι φυσικά…

Αλλά μιας και το έπιασα το θέμα ας δούμε λίγο τα πράγματα από διαφορετική γωνία.



Η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει πως όλα βαίνουν καλώς, πως οι κακοί τρομοκράτες και συμμορίτες είναι αντιμέτωποι με τον νόμο και πως η πολιτική ηγεσία της χώρας κάνει τα αδύνατα δυνατά να μας σώσει. Για τον σκοπό αυτό έχει επιστρατεύσει  από δημοσιογράφους μέχρι ακαδημαϊκούς και  λόγιους. Χαρακτηριστική κίνηση η δημοσίευση ενυπόγραφου κειμένου από 57 προσωπικότητες που καλούσαν σε συστράτευση των κεντροαριστερών δυνάμεων, χωρίς βέβαια να μας πουν τι ακριβώς θέλουν, ποιο είναι το όραμά τους, και κυρίως πως θα φέρουν κάτι καινούργιο όταν η πλειοψηφία των  ατόμων που το υπέγραψαν είναι κομμάτι του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Άρα τι; Δεν μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ είναι χαμηλά, η ΔΗΜΑΡ μετά βίας μπαίνει στη βουλή και κάποιοι προσπαθούν να επιβιώσουν στον πολιτικό χάρτη.

Στους υπογράφοντες λοιπόν θα ήθελα να τους αφιερώσω ένα τραγουδάκι.



Η κυβέρνηση δεν μας λέει βέβαια για την άλλη τρομοκρατία. Την τρομοκρατία και την βία που νοιώθει ο πολίτης εξαιτίας του κράτους. Την βία που νοιώθει ο νέος που ψάχνει να βρει μία θέση εργασίας σε μια χώρα ανέργων (το γερόντων πάει περίπατο πλέον). Την βία που νοιώθει ο εργαζόμενος όταν η εργοδοσία καταπατάει κεκτημένα χρόνων, διαλύει συλλογικές συμβάσεις, σου τσακίζει το εισόδημα και όλα αυτά στο όνομα της επιβίωσης της ελεύθερης αγοράς στα πλαίσια των προσταγών της τροΐκας.

 Τρομοκρατία,  κύριοι χαρτογιακάδες, είναι να ψάχνεις για δουλειά στην Ελλάδα της ανεργίας. Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις χρήματα να ζήσεις την οικογένεια σου στην Ελλάδα του ΔΝΤ. Τρομοκρατία είναι όταν περιμένεις να εργασθείς για πέντε μήνες σε προγράμματα του ΟΑΕΔ με 400 ευρώ (να ‘ναι καλά το ΠΑΣΟΚ που το 2009 κατήργησε τα stage). Τρομοκρατία είναι να δηλώνετε ευθαρσώς πως το ενδεχόμενο εκλογών συμβάλει στην αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος. Από που κι ως που η εκλογική διαδικασία αποδυναμώνει την δημοκρατία;

Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σώσουν την χώρα. Σας παρακαλώ πολύ σταματήστε την προσπάθεια, κουράστηκα να με σώνεται.



Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Success άκρο

Πριν από λίγες μέρες σε ομιλία του πρωθυπουργού σε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε να πείσει ακόμη μία φορά πως όλα βαίνουν καλώς και πως η Ελλάδα πλέον πατάει γερά στα πόδια της.  Επιπλέον προσπάθησε να δώσει ακόμη περισσότερη «τροφή» στη θεωρία του περί δύο άκρων.

Πραγματικά τα όσα είπε ο πρωθυπουργός μου προκαλούν μεγάλη απορία. Νομίζω πως ζω σε άλλη χώρα. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να εκβιάζονται και να απειλούνται με απόλυση αν δεν δεχτούν να εργαστούν με 300 ευρώ το μήνα. Διαβάζω για συνανθρώπους μας που εργάζονται με 200 ευρώ μισθό το μήνα. Και ακούω έναν χαρτογιακά που παίρνει 100.000 ευρώ το χρόνο πως όλα θα πάνε καλά και πως είμαστε μια χαρά.




Δεν ξέρω τι αλχημείες έχουν κάνει στο Μαξίμου και στα υπουργεία τους για να πείσουν τον κοσμάκη ότι όλα πάνε καλά, αλλά σίγουρα μία βόλτα στην Αθήνα θα σου δημιουργήσει παράξενα συναισθήματα. Το πρωί βλέπεις πρόσωπα σκεφτικά, σκυθρωπά, απελπισμένα. Μία βόλτα με κάποιο ΜΜΜ αρκεί για να πάρεις μία γερή δόση κατάθλιψης. Από την άλλη από το απόγευμα μέχρι το βράδυ βλέπεις γεμάτες καφετέριες, κλαμπ, ταβέρνες. Η Ελλάδα έχει χωριστεί πλέον στα δύο. Το παραμύθι της μεσαίας τάξης επιτέλους τέλειωσε και την θέση του πήρε η πραγματικότητα. Δυστυχώς όμως μ’ αυτή την πραγματικότητα φάνηκε πως το χάσμα μεταξύ εχόντων και μη, προνομιούχων και μη, έχει μεγαλώσει αρκετά.

Όλα τα παραπάνω λογικό είναι να ωθούν έναν άνθρωπο στα άκρα. Ειδικά όταν βλέπεις να καταστρέφεται ο τόπος σου επειδή κάποιοι αποφάσισαν αν πουλήσουν την γύρω περιοχή σε εργολάβους . Όταν βλέπεις την πολιτεία να αδιαφορεί για την υγεία σου, για το μέλλον σου, για την παιδεία και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να συντηρήσει την ολιγαρχία της.  Και σε όλα αυτά έρχεται ο πρωθυπουργός να σου πει πως είσαι το αντίθετο άκρο στην Χρυσή Αυγή. Βέβαια δεν μας λέει για το φλερτ του κόμματός του και ειδικά του περιβάλλοντός του με την ΧΑ. Μην θεωρήσουμε και την ΝΔ άκρο.


Η θεωρία των άκρων δυστυχώς δεν είναι ένα παραμύθι του πρωθυπουργού ή των ΜΜΕ. Τα άκρα υπάρχουν. Είναι από την μία αυτοί που επιλέγουν να στηρίξουν την διαβίωση των εργολάβων, των μεγαλοδημοσιογράφων, των καναλαρχών και της οικονομικής «ελίτ» της χώρας. Το άλλο άκρο είμαστε όλοι εμείς. Που καλούμαστε να εργαστούμε παράνομα, ανασφάλιστοι, με 200 ή 300 ευρώ μισθό ή οι πιο τυχεροί σε πεντάμηνα προγράμματα του ΟΑΕΔ για να μειώσουμε τα νούμερα (1.500.000 σχεδόν οι άνεργοι δεν είναι και μικρό). 


Κάποιοι έχουν διαλέξει «στρατόπεδο», εμείς πότε;

Η γελειογραφία είναι από το site alfavita.gr 

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Μαθαίνεις Γιάννη μου, μαθαίνεις...

Από την προηγούμενη βδομάδα ο κ. Πρετεντέρης έχει βάλει σκοπό να μάθει τι εστί Χρυσή Αυγή. Ναι λοιπόν, ένας δημοσιογράφος με παρουσία στα ΜΜE τουλάχιστον 20 χρόνια, το 1995 τους καλούσε στις εκπομπές του (http://www.youtube.com/watch?v=S-vc3XyRzTs), σήμερα ξαφνικά έμαθε ότι η ΧΑ έχει εγκληματικό παρελθόν και νεοναζιστική ιδεολογία.

Πολύ πιθανό κάποιοι ξαφνικά να έγιναν Χριστόδουλοι, τότε δεν ήξεραν, διάβαζαν, δεν ασχολιόντουσαν. Τώρα έμαθαν τι είναι και τι κάνει η ΧΑ. Αλλά αλήθεια τι κάνει η ΧΑ;

Μετά από μία βδομάδα και κάτι που ξεκίνησε η όλη η ιστορία βλέπουμε κάποιους να είναι ακόμα στη μπουζού (που έλεγε και η «συναγωνίστρια») και κάποιοι να είναι εκτός και ξαφνικά να είναι κύριοι, ενώ συνεχώς βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία εις βάρος τους. Βλέπουμε τον κ. Πρετεντέρη ν’ αναρωτιέται παρέα με Βορίδη και του λοιπούς γραβατωμένους  για το ποιόν της ΧΑ και ένας «παππούς» με εφηβικό στυλάκι, ν’ απορεί με όλους τους. Και δεν το αναφέρω τυχαία καθώς δυστυχώς το φαίνεσθαι μετράει και δίνει βαρύτητα στον λόγο σου όπως και ο τίτλος που φέρεις. Ο Βορίδης, πλέον κυκλοφορεί κουστουμαρισμένος και χωρίς τσεκούρι και βαφτισμένος κεντρώος, μετριοπαθής πολιτικός και επιτυχημένος υπουργός ελέω ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Πουλικάκος ήταν ο ροκάς με το φανελάκι.


Το θέμα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα η ΧΑ ενέδωσε τελικά στο πρέσινγκ  των εφοπλιστών και των περί αυτών και εν τέλει θα κυβερνήσει. Ναι, ναι θα κυβερνήσει. Κάποιοι πρέπει να μπουν φυλακή για να βγουν λάδι οι υπόλοιποι, αλλά μιας και τα νούμερα για μελλοντική συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν βγαίνουν, η ΔΗΜΑΡ τσινάει, η ΑΝΕΛ κάνουν τα δικά τους, η ΧΑ επιβάλλεται να μπει στην κυβέρνηση για να συνεχίσει το αστικό σύστημα το έργο.



Δεν είναι όλα τυχαία, δεν έμαθαν σήμερα την ΧΑ. Να εξασφαλίσουν την διαβίωσή τους προσπαθούν κάποιοι.