Στις 2 Απριλίου έχει κηρυχθεί πανεργατική απεργία από τους αρμόδιους φορείς, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Μία απεργία που πρέπει να αποτελέσει ουσιαστική «απάντηση» απέναντι στην κοινωνική και οικονομική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Μία κατάσταση που εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως είναι τεχνητή και εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς.
Καθημερινά ακούμε για την μεγάλη οικονομική κρίση. Πως είναι όμως δυνατόν την στιγμή που στον ιδιωτικό τομέα καθημερινά υπάρχουν απολύσεις, καθώς οι ακριβοθώρητοι διευθυντές γραφείων, υπουργείων, τηλεοπτικών καναλιών και γενικότερα όλοι οι έχοντες και κατέχοντες, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την πλουσιοπάροχη ζωή τους, ιδιώτης να καταφέρνει να μαζεύει 15 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να τα δώσει στους απαγωγείς του; Πως είναι δυνατόν το κράτος να καταφέρνει να μαζέψει και να δώσει στις τράπεζες 28 δις ευρώ; Πως είναι δυνατόν ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η παιδεία και η κοινωνική ασφάλιση στην χώρα μας να παραπαίουν; Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μας ανακοινώνει μηδενικές αυξήσεις και να δίνει 5.000 ευρώ εφάπαξ σε κάθε πολίτη με ετήσιο εισόδημα 150.000 ευρώ; Δεν είναι παράλογο να ισχυριστούμε πως η οικονομική κρίση πολύ απλά είναι στημένη από το ίδιο το κεφαλαίο προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους του καπιταλισμού και του νέο-φιλελευθερισμού. Ουσιαστικά η κρίση έχει συνεισφέρει στην μείωση μισθών, συντάξεων, στην παύση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στην νομιμοποίηση των απολύσεων.
Στην όλη αυτή κατάσταση έρχεται να προστεθεί και μία πρωτοφανείς, ίσως, συντονισμένη κίνηση από το παρακράτος της δεξιάς απέναντι στο εργατικό, φοιτητικό και λαϊκό κίνημα.
Είδαμε παρακρατικούς να προσπαθούν να δολοφονήσουν συνδικαλίστρια (Κωνσταντίνα Κούνεβα) που πάλευε καθημερινά για το αυτονόητο, καλύτερους μισθούς, καλύτερες συνθήκες εργασίας, ανθρώπινη αντιμετώπιση από τους εργοδότες. Είδαμε τα εργατικά συνδικάτα και συγκεκριμένα την Γ.Σ.Ε.Ε. και την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. να γίνονται συχνά στόχος «κουκουλοφόρων» και τους δύο τελευταίους προέδρους της Γ.Σ.Ε.Ε. να δέχονται μέσα στα τελευταία 3 χρόνια παρ’ ολίγον δολοφονική επίθεση. Οι δυνάμεις καταστολείς υποδέχθηκαν τους Κρήτες αγρότες με δακρυγόνα, ενώ οι σκηνές που εξελίχθησαν εκείνες τις μέρες στο λιμάνι του Πειραιά ήτο ντροπή για την δημοκρατία.
Είδαμε πριν από λίγους μήνες την νεολαία της χώρας να εξεγείρετε, να δίνει βροντερό παρών και να παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί δυστυχώς οι επιλογές των κυβερνώντων μας έχουν καταδικάσει να είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Είμαστε η γενιά που δούλευε για 700 ευρώ και πλέον δουλεύει για ακόμα λιγότερα και ανασφάλιστη. Είμαστε η γενιά που προσπαθούν να την πείσουν πως δεν ενδιαφερόμαστε για τα κοινά και πως δεν θα έπρεπε. Ταυτόχρονα ξαφνικά επανήλθαν στο προσκήνιο ένα σωρό νέες τρομοκρατικές ομάδες. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως η δημοκρατία μας παραπαίει. Η ιστορία μάλλον επαναλαμβάνεται. Τότε κάποιοι επινόησαν το σχέδιο «Ασπίδα» για να κατηγορήσουν πολιτικούς ηγέτες στην προσπάθεια τους να καταδυναστεύσουν την χώρα. Η συνέχεια γνώστη.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση και οι εταίροι της προσπαθούν να στρέψουν την κοινή γνώμη από τα καθημερινά προβλήματα. Προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ως δεν έχει οικονομικά προβλήματα, πως δεν έχει προβλήματα διαβίωσης, πως στην χώρα το μόνο πρόβλημα που υπάρχει είναι το Άσυλο στα Τριτοβάθμια Ιδρύματα. Μέσα σε δύο μόνο μήνες καθημερινά βλέπουμε να βάλλεται το πανεπιστημιακό άσυλο. Καθημερινά βλέπουμε ακόμα και από δελτία ειδήσεων τηλεοπτικών καναλιών που αναλώνονται σε life style θέματα και στην κονιορτοποίηση της κριτικής σκέψης της νεολαίας να βάλει εναντίων του ελληνικού πανεπιστημίου. Άγνωστοι επιτέθηκαν στον καθηγητή Γ. Πανούση. Άγνωστοι βανδάλισαν το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Άγνωστοι έσπασαν το Κολωνάκι και μετά τράπηκαν σε φυγή στη Νομική Σχολή (που εν τέλει διαψεύδεται από τον Γραμματέα της Νομικής Σχολής).
Ο κ. Καραμανλής μάλλον δεν έχει καταλάβει τα πραγματικά προβλήματα του τόπου μας. Ή μάλλον τα έχει καταλάβει γι αυτό ο «καταλληλότερος» αλλά και «κουρασμένος» πράττει τα παραπάνω.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να μετέχει μαζικά την Πέμπτη 2 Απριλίου στην απεργία. Πρέπει να δώσουμε απάντηση πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε από την Δεξιά Διακυβέρνηση, πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε να δουλεύουμε ανασφάλιστοι σ’ ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε να προσπαθεί η Νέα Διακυβέρνηση να κρυφτεί πίσω από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
