Η ανικανότητα των δικαστικών αρχών πλήττει έναν συμπολίτη μας

Τον Δεκέμβρη του 2008 βιώσαμε όλοι μας την πρωτόγνωρη εξέγερση της νεολαίας στην χώρα μας με αφορμή την δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Σε καθημερινή σχεδόν βάση διαδηλώσεις λάμβαναν χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Η αστυνομική βία ούτε τότε βέβαια έπαψε να υφίσταται.
Εκείνη την περίοδο είδαμε αστυνομικούς να ξυλοκοπούν από άτομα τρίτης ηλικίας μέχρι μικρά παιδιά. Είδαμε αστυνομικούς να σημαδεύουν με το όπλο τους το πλήθος που διαδήλωνε. Είδαμε άτομα να συλλαμβάνονται μόνο και μόνο επειδή τύχαινε να είναι στο «λάθος σημείο την λάθος στιγμή».
Σήμερα μετά από 8 μήνες υπάρχουν άτομα τα οποία είναι ακόμα προφυλακισμένα χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και χωρίς να υπάρχουν βάσιμα στοιχεία εναντίον τους. Ένα απ’ αυτά τα άτομα είναι και ο Θοδωρής Αγγελόπουλος ο οποίος είναι ακόμα στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ο Θ. Αγγελόπουλος είναι απεργός πείνας πάνω από 40 μέρες. Η κατάσταση της υγείας του είναι αρκετά κρίσιμη και η γιατροί δεν είναι αρκετά αισιόδοξοι. Ο Θ. Αγγελόπουλος είναι ακόμα ένα θύμα της ανικανότητας των δικαστικών και αστυνομικών αρχών. Η κράτηση του είναι άνευ λόγου και αιτίας και θεωρώ πως πρέπει να απελευθερωθεί άμεσα. Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη από ένα κράτος δικαιοσύνης και όχι ένα κράτος τιμωρό.

Μία νέα κοινωνική επανάσταση

Έχουν περάσει οκτώ μήνες από την στιγμή που ανέλαβε το αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα. Οκτώ μήνες που βλέπουμε μία προσπάθεια εξ ανθρωπισμού της αμερικανικής κοινωνίας.

Τελευταίο επιχείρημα του Προέδρου είναι η δημιουργία ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, δηλαδή την δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας. Όσο απίθανο και να φαντάζει αυτό στην χώρα του καπιταλισμού ο Μπαράκ Ομπάμα κάνει πράξει τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Προσπαθεί να κάνει μία νέα κοινωνική επανάσταση στις ΗΠΑ. Προσπαθεί να δώσει αξία και σημασία σε κάθε πολίτη της χώρας του και όχι μόνο στους έχοντες και στους κατέχοντες. Την ίδια στιγμή δέχεται επίθεση από Ρεπουμπλικάνους αλλά και ασφαλιστικές επιχειρήσεις ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σοσιαλιστικό κράτος. Αλήθεια όμως ποιο είναι ακριβώς το λάθος των κινήσεων του Μπαράκ Ομπάμα και γενικότερα της Σοσιαλδημοκρατίας εν έτη 2009; Σε ποια οικονομική κατάσταση βρίσκονται κράτη με ισχυρό κοινωνικό χαρακτήρα και σε ποια οι μητροπόλεις του καπιταλισμού;

Ο Μπαράκ Ομπάμα μας αποδεικνύει πως αν ένας πολιτικός έχει όραμα και σχέδιο για την χώρα του και την λαϊκή εντολή μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με όλα τα οικονομικά και πολιτικά-πελατειακά συμφέροντα.

Περί συνταγματικής ευαισθησίας...

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιτέλους θυμήθηκε ότι η χώρα έχει Σύνταγμα... Αυτό άραγε το θυμότανε όταν:

-Κατά την επιλογή των αναθεωρητέων άρθρων του Συντάγματος το 2006 κι ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να καταψηφίσει την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος ο κ. Δήμας του είπε ευθαρσώς στην Βουλή "Κυριάκο, άλλα είπαμε με τον πατέρα σου" (σύμφωνα με δημοσιεύματα της περιόδου εκείνης) και μέτρησε παράνομα τον εαυτό του προκειμένου να υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία.

-Όταν όλοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας απέχουν οργανωμένα από την Βουλή προκειμένου να μην βγουν στην φόρα τα άπλυτα του Βουλγαράκη και του Ρουσούπουλου και των υπόλοιπων Βατοπεδινών της Ν.Δ.

-Όταν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έδειχναν τα ψηφοδέλτια τους, σε ΜΥΣΤΙΚΗ ψηφοφορία στην Βουλή για την παραπομπή Ρουσόπουλου, σε συγκεκριμένο Βουλευτή.

-Όταν η κυβέρνηση κλείνει την Βουλή για 2 μήνες με πρόσχημα τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ας το πάρουν χαμπάρι οι της Νέας Δημοκρατίας. Ο ελληνικός λαός δεν χρειάζετε ποια την ανεύθυνη κυβέρνηση τους. Χρειαζόμαστε μια νέα κυβέρνηση με στόχο, όραμα και υπεύθυνα να μας οδηγήσει στην έξοδο από την οικονομική και κοινωνική κρίση που υπάρχει στην χώρα

Για τους μετανάστες

Κατά την περίοδο των Ευρο-εκλογών ένα εκ των θεμάτων που τέθηκαν επί τάπητος προκειμένου να συζητηθούν ήταν αυτό της μετανάστευσης. Το θέμα αρχικά το έθεσε ο ΛΑ.Ο.Σ. ενώ ήταν κι ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν και από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (P.S.E.) κατά την διάρκεια ολοκλήρωσης του Προεκλογικού του Προγράμματος (τον Δεκέμβρη του 2008).

Η χώρα μας έχει την τύχη και την ατυχία να βρίσκεται σε ένα αρκετά κομβικό σημείο γεωγραφικά. Μαζί με την Τουρκία αποτελούν το πέρασμα μεταξύ τριών ηπείρων, Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Μίας Ευρώπης που κυριαρχεί η προσπαθεί της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταθεί στα πόδια της οικονομικά και να αντιμετωπίσει σε όλα τα επίπεδα την κυριαρχία των Η.Π.Α., μίας Ασίας που λόγο του Ψυχρού Πολέμου από τη μία, την μεγάλη επιρροή των θρησκευτικών ηγετών από την άλλη σε πολλά κράτη, δεν έχει καταφέρει να εκφέρει μία ενιαία άποψη σε πολλά ζητήματα που λαμβάνουν χώρα στην ήπειρο. Τα ίδια ακριβώς προβλήματα με την Ασία αντιμετωπίζει και η αφρικανική ήπειρος.

Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός πως πλέον σχεδόν όλοι οι πόλεμοι λαμβάνουν χώρα στην Ασία. Αμερικανικές επεμβάσεις (Ιράκ, Αφγανιστάν), ισραηλινές αποικιοκρατικές λογικές (πόλεμος με Λίβανο και Παλαιστίνη) και όσα ακόμα έχουν γίνει σε Ινδία, «Κουρδιστάν» και Πακιστάν μαρτυρούν μια κατάσταση που μόνο ιδανική δεν φαντάζει για τον κάθε πολίτη. Σε συνδυασμό και με την ποιότητα ζωής σε όλα αυτά τα κράτη αλλά και την παντελή έλλειψη ενός κράτους πρόνοιας γίνεται σαφές θεωρώ πως δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος που να θέλει να μορφωθεί ή να μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του να μπορεί. Μάρτυρας αυτόν των γεγονότων η δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο, οι εκατοντάδες νεολαίοι που μεταναστεύουν προκειμένου να μορφωθούν ενώ σε ακόμη χειρότερη μοίρα είναι όλη όσοι μεταναστεύουν παράνομα, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής προκειμένου να μπορέσουν να φτάσουν σε κάποια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποκτήσουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής. Ωστόσο δεν είναι λίγοι και αυτοί που μεταναστεύουν νόμιμα για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Το ζήτημα εδώ όμως είναι τι ακριβώς αντιμετωπίζουν όλοι αυτοί οι μετανάστες όταν έρχονται στην χώρα στην προσπάθεια τους να περάσουν σε άλλες χώρες της Ένωσης; Αυτό το ζήτημα πρέπει σαφώς να το χωρίσουμε σε δύο μέρη ανάλογα και με τον τρόπο μετανάστευσης, στους νόμιμους μετανάστες και στους λαθρομετανάστες.

Για την πρώτη κατηγορία πρέπει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης να γίνει ένας κεντρικός σχεδιασμός για τον αριθμό προσφύγων που μπορεί να υποδεχθεί συνολικά η Ένωση αλλά και επί μέρους τα κράτη-μέλη. Πρέπει να γίνει μελέτη από την κάθε χώρα υποδοχής για τις χώρες προέλευσης και να γίνουν σε όλους τους μετανάστες όλες οι απαραίτητες εξετάσεις και εμβολιασμοί και για την δική του υγεία αλλά και για το σύνολο της κοινωνίας του κάθε κράτους. Επιπλέον πρέπει να κατασκευαστούν σχολεία που θα γίνεται εκμάθηση και την γλώσσας του κράτους υποδοχής και του κράτους προέλευσης. Οι μετανάστες οφείλουν να γίνουν κομμάτι της κοινωνίας του κράτους που έχουν επιλέξει να μετακινηθούν αλλά δεν είναι επίσης αναγκασμένοι να ξεχάσουν τις ρίζες τους και τον τόπο καταγωγής τους. Πρέπει να τους δώσει το κάθε κράτος υποδοχής τα κατάλληλα εφόδια προκειμένου αν αποφασίσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους να μην αποτελέσουν ξεκομμένο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Γι αυτό τον λόγο πρέπει να σεβαστούμε τα ήθη, τα έθιμα και την θρησκεία του συνανθρώπου μας, που τυχαίνει να είναι οικονομικός ή πολιτικός μετανάστης. Ειδικά μιας και αναφέρθηκε πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στους οικονομικούς μετανάστες, να υπάρχει τρόπος να τους δοθεί άμεσα πολιτικό άσυλο (ακόμα και αν είναι λαθρομετανάστες) και να φροντίζει το κράτος υποδοχής για την ασφάλεια τους. Θεωρώ πως είναι ακόμα νωπή στις μνήμες μας η απογοήτευση που ένιωσε ο ελληνικός λαός όταν οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ηγέτη των Κούρδων ανταρτών ενάντια στην τουρκική χούντα των Στρατηγών, ενώ είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο από την χώρα μας σε πρεσβεία στο εξωτερικό.

Είναι πολύ σημαντικό να γίνουν τα παραπάνω απ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε. αλλά και την Ε.Ε. κεντρικά προκειμένου να υπάρχει μία αρμονική σχέση στην «συμβίωση» των μεταναστών και των ιθαγενών κατοίκων. Πρέπει να ξέρουν όλοι εξ αρχής την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε χώρα υποδοχής πριν αποφασίσουν να μεταναστεύσουν. Είναι ακόμα πιο επιτακτικό να γίνουν όλα αυτά από την στιγμή που ακόμα και χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρες που έχουν πολίτες που είτε ακόμα και σήμερα μεταναστεύουν (π.χ. Τσεχία, Βουλγαρία κ.α.) είτε που κατά το παρελθόν έχουν μεταναστεύσει (Ελλάδα) σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον δεν είναι και λίγοι οι πολίτες κρατών υπό ένταξη που μεταναστεύουν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το σημαντικότερο όμως ζήτημα είναι η στάση που πρέπει να κρατήσει η Ελλάδα και τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ε.Ε. απέναντι στην λαθρομετανάστευση. Νομίζω πως η μηδενική ανοχή και παραπλήσιες απαντήσεις αντί να λύσουν το πρόβλημα απλά το διαιωνίζουν. Όταν ένας άνθρωπος είναι αποφασισμένος να μεταναστεύσει χωρίς να υπολογίζει ακόμα και την ίδια του την ζωή, σε μία προσπάθεια να αποκτήσει καλύτερο βιοτικό επίπεδο δεν είναι λύση η απέλαση.

Σαφώς και πρέπει να υπάρχει καλύτερη φρούρηση των συνόρων της χώρας προκειμένου να μειωθεί όχι μόνο η λαθρομετανάστευση αλλά και προκειμένου να συλληφθούν και οι δουλέμποροι και να δικαστούν για το έγκλημα που διέπραξαν σε βαθμό κακουργήματος, γιατί έγκλημα δεν είναι να ζητάς ένα καλύτερο μέλλον αλλά να προσπαθείς με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτείς την αδυναμία του συνανθρώπου σου και να βγάζεις κέρδος απ’ αυτό.

Αυτή την στιγμή, τουλάχιστον στην χώρα μας, η εικόνα που δίνουν οι λαθρομετανάστες είναι τραγική. Και είναι τραγική επειδή εμείς οι ίδιοι σαν κράτος τους αντιμετωπίζουμε σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, σαν να είναι υποδεέστεροί μας. Οι εικόνες που έχουν δείξει κατά καιρούς τα Μ.Μ.Ε. από την Πάτρα, το σίριαλ που έχει στηθεί στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα είναι άνευ προηγουμένου.

Όσα αναφέρθηκαν για τους νόμιμους μετανάστες πρέπει να ισχύσουν και για τους λαθρομετανάστες. Επιπλέον το ελληνικό κράτος πρέπει να δώσει στην παγκόσμια κοινότητα την πραγματική οικονομική του κατάσταση. Αντικειμενικά ελληνική βαριά βιομηχανία δεν υπάρχει και όσα εργοστάσια υπάρχουν σιγά - σιγά κλείνουν προκειμένου να μεταφερθούν σε όμορες χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό και λιγότερους φόρους. Επιπλέον υπάρχει και κορεσμός σε αρκετά επαγγέλματα, ενώ ταυτόχρονα οι Έλληνες έχουν γυρίσει την πλάτη σε συγκεκριμένα επαγγέλματα όπως εργάτης σε οικοδομή ή χωράφι. Το σίγουρο είναι όμως πως όσο υπάρχει η οικονομική κρίση στην παγκόσμια αγορά, θα μεγαλώσει και ο αριθμός λαθρομεταναστών.

Ο λαθρομετανάστης έχει έρθει στην χώρα μας προκειμένου να βρει εργασία, να έχει ένα πολύ καλύτερο βιοτικό επίπεδο και να δώσει στον ίδιο αλλά και στην οικογένεια του ένα καλύτερο μέλλον. Δεν έχει έρθει στην Ελλάδα για να γίνει εγκληματίας. Ο μετανάστης νόμιμος ή όχι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σας εγκληματίας.

Το ελληνικό κράτος πρέπει να φρουρεί όσο το δυνατόν καλύτερα τα σύνορα του. Το ίδιο όμως πρέπει να κάνει και η Ε.Ε. αφού η Ελλάδα αποτελεί το νοτιότερο και ανατολικότερο μέλος της Ένωσης. Πρέπει λοιπόν να συνδράμουν και χώρες της Ε.Ε. στην φύλαξη των ελληνικών συνόρων. Επιπλέον πρέπει και η Τουρκία από πλευράς της να σεβαστεί τις όποιες συνθήκες έχει υπογράψει με την χώρα μας γι αυτό το ζήτημα. Μη εφαρμογή των συνθηκών αυτών δεν θίγουν μόνο την χώρα μας αλλά και την Ε.Ε. οπότε η Τουρκία γυρίζει την πλάτη σε όλη την Ε.Ε. όχι μόνο στην Ελλάδα.

Το θέμα της μετανάστευσης είναι ένα από τα πολλά ζητήματα της κοινωνίας που η ίδια η κοινωνία έχει αντιμετωπίσει με την ισοπεδωτική λογική «όλοι οι ίδιοι είναι» (όσο αφορά τους μετανάστες). Ας μην ξεχνάμε πάνω απ’ όλα πως κι αυτοί είναι άνθρωποι και πως υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Είμαστε πάνω απ’ όλα πολίτες του κόσμου, κάτοικοι του ίδιου πλανήτη με τα ίδια προβλήματα (οικονομικά, κοινωνικά και οικολογικά) και πως υπάρχουν πολλά περισσότερα που μας ενώνουν απ’ όσα μας χωρίζουν.

Για την επανίδρυση της Ε.Φ.Ε.Ε.

Στις Φοιτητικές Εκλογές κάθε χρόνο οι φοιτητές καλούνται να ψηφίσουν προκειμένου να αναδειχθούν οι νέοι εκπρόσωποι στα όργανα διοίκησης των Φοιτητικών Συλλόγων καθώς και στα όργανα συν-διοίκησης στα ελληνικά Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. Επιπλέον όμως ταυτόχρονα ψηφίζουν προκειμένου να αναδειχθούν και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων στο συνέδριο της Ε.Φ.Ε.Ε. το οποίο όμως πραγματοποιήθηκε τελευταία φορά το 2002.

Το Πανσπουδαστικό Συνέδριο όπως αλλιώς ονομάζεται, διεξάγεται κάθε δύο χρόνια και αποτελεί το ανώτερο όργανο λήψεις αποφάσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Σ’ αυτό εκπροσωπούνται όλοι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι της χώρας με αριθμό εκπροσώπων ανάλογο με το μέγεθος του κάθε Συλλόγου. Στο συνέδριο αυτό παίρνονται πολιτικές αποφάσεις για θέματα που αφορούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και εκλέγεται και το Κεντρικό Συμβούλιο της Ε.Φ.Ε.Ε. που απαρτίζεται από 21 άτομα. Πανσπουδαστικό Συνέδριο όπως προαναφέρθηκε έχει να γίνει με ευθύνη όλων των παρατάξεων από το 2002 ενώ το τελευταίο προεδρείο της ΕΦΕΕ εκλέχθηκε το 1982.

Από το 2006 και μετά έχουμε δει όλοι μας την αναγέννηση του φοιτητικού κινήματος και την πολιτικοποίηση του. Είδαμε την νεολαία της χώρας να εξεγείρεται τον περασμένο Δεκέμβρη προκειμένου να διεκδικήσει το αυτονόητο. Ας φανταστεί ο καθένας πόσα πράγματα παραπάνω θα είχαν επιτευχθεί αν το φοιτητικό κίνημα ήταν οργανωμένο, είχε δομή και μπορούσε να εκφραστεί ενιαία, αν καταφέρναμε επιτέλους να δώσουμε ένα τέλος στα πολλαπλά αποτελέσματα τον φοιτητικών εκλογών, αν θα μπορούσαμε να μετέχουμε κι εμείς σαν φοιτητές σε όλες τις διαδικασίες που γίνονται για τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευση καθώς είμαστε η μόνη χώρα χωρίς φοιτητική εκπροσώπηση και να είμαστε μέλη της E.S.I.B.

Γίνεται εύκολα κατανοητό πως πρέπει όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος να απαιτήσουν την επανίδρυση της Ε.Φ.Ε.Ε. και την ορθή λειτουργία της. Στα πλαίσια της γενικότερης αλλαγής που επέρχεται στην ελληνική κοινωνία η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει και επιβάλλεται να έχει φωνή και να είναι από του πρωταγωνιστές. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές .

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Στις 2 Απριλίου έχει κηρυχθεί πανεργατική απεργία από τους αρμόδιους φορείς, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Μία απεργία που πρέπει να αποτελέσει ουσιαστική «απάντηση» απέναντι στην κοινωνική και οικονομική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Μία κατάσταση που εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως είναι τεχνητή και εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς.

Καθημερινά ακούμε για την μεγάλη οικονομική κρίση. Πως είναι όμως δυνατόν την στιγμή που στον ιδιωτικό τομέα καθημερινά υπάρχουν απολύσεις, καθώς οι ακριβοθώρητοι διευθυντές γραφείων, υπουργείων, τηλεοπτικών καναλιών και γενικότερα όλοι οι έχοντες και κατέχοντες, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την πλουσιοπάροχη ζωή τους, ιδιώτης να καταφέρνει να μαζεύει 15 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να τα δώσει στους απαγωγείς του; Πως είναι δυνατόν το κράτος να καταφέρνει να μαζέψει και να δώσει στις τράπεζες 28 δις ευρώ; Πως είναι δυνατόν ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η παιδεία και η κοινωνική ασφάλιση στην χώρα μας να παραπαίουν; Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μας ανακοινώνει μηδενικές αυξήσεις και να δίνει 5.000 ευρώ εφάπαξ σε κάθε πολίτη με ετήσιο εισόδημα 150.000 ευρώ; Δεν είναι παράλογο να ισχυριστούμε πως η οικονομική κρίση πολύ απλά είναι στημένη από το ίδιο το κεφαλαίο προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους του καπιταλισμού και του νέο-φιλελευθερισμού. Ουσιαστικά η κρίση έχει συνεισφέρει στην μείωση μισθών, συντάξεων, στην παύση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στην νομιμοποίηση των απολύσεων.

Στην όλη αυτή κατάσταση έρχεται να προστεθεί και μία πρωτοφανείς, ίσως, συντονισμένη κίνηση από το παρακράτος της δεξιάς απέναντι στο εργατικό, φοιτητικό και λαϊκό κίνημα.

Είδαμε παρακρατικούς να προσπαθούν να δολοφονήσουν συνδικαλίστρια (Κωνσταντίνα Κούνεβα) που πάλευε καθημερινά για το αυτονόητο, καλύτερους μισθούς, καλύτερες συνθήκες εργασίας, ανθρώπινη αντιμετώπιση από τους εργοδότες. Είδαμε τα εργατικά συνδικάτα και συγκεκριμένα την Γ.Σ.Ε.Ε. και την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. να γίνονται συχνά στόχος «κουκουλοφόρων» και τους δύο τελευταίους προέδρους της Γ.Σ.Ε.Ε. να δέχονται μέσα στα τελευταία 3 χρόνια παρ’ ολίγον δολοφονική επίθεση. Οι δυνάμεις καταστολείς υποδέχθηκαν τους Κρήτες αγρότες με δακρυγόνα, ενώ οι σκηνές που εξελίχθησαν εκείνες τις μέρες στο λιμάνι του Πειραιά ήτο ντροπή για την δημοκρατία.

Είδαμε πριν από λίγους μήνες την νεολαία της χώρας να εξεγείρετε, να δίνει βροντερό παρών και να παλεύει για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί δυστυχώς οι επιλογές των κυβερνώντων μας έχουν καταδικάσει να είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Είμαστε η γενιά που δούλευε για 700 ευρώ και πλέον δουλεύει για ακόμα λιγότερα και ανασφάλιστη. Είμαστε η γενιά που προσπαθούν να την πείσουν πως δεν ενδιαφερόμαστε για τα κοινά και πως δεν θα έπρεπε. Ταυτόχρονα ξαφνικά επανήλθαν στο προσκήνιο ένα σωρό νέες τρομοκρατικές ομάδες. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως η δημοκρατία μας παραπαίει. Η ιστορία μάλλον επαναλαμβάνεται. Τότε κάποιοι επινόησαν το σχέδιο «Ασπίδα» για να κατηγορήσουν πολιτικούς ηγέτες στην προσπάθεια τους να καταδυναστεύσουν την χώρα. Η συνέχεια γνώστη.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση και οι εταίροι της προσπαθούν να στρέψουν την κοινή γνώμη από τα καθημερινά προβλήματα. Προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ως δεν έχει οικονομικά προβλήματα, πως δεν έχει προβλήματα διαβίωσης, πως στην χώρα το μόνο πρόβλημα που υπάρχει είναι το Άσυλο στα Τριτοβάθμια Ιδρύματα. Μέσα σε δύο μόνο μήνες καθημερινά βλέπουμε να βάλλεται το πανεπιστημιακό άσυλο. Καθημερινά βλέπουμε ακόμα και από δελτία ειδήσεων τηλεοπτικών καναλιών που αναλώνονται σε life style θέματα και στην κονιορτοποίηση της κριτικής σκέψης της νεολαίας να βάλει εναντίων του ελληνικού πανεπιστημίου. Άγνωστοι επιτέθηκαν στον καθηγητή Γ. Πανούση. Άγνωστοι βανδάλισαν το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Άγνωστοι έσπασαν το Κολωνάκι και μετά τράπηκαν σε φυγή στη Νομική Σχολή (που εν τέλει διαψεύδεται από τον Γραμματέα της Νομικής Σχολής).

Ο κ. Καραμανλής μάλλον δεν έχει καταλάβει τα πραγματικά προβλήματα του τόπου μας. Ή μάλλον τα έχει καταλάβει γι αυτό ο «καταλληλότερος» αλλά και «κουρασμένος» πράττει τα παραπάνω.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να μετέχει μαζικά την Πέμπτη 2 Απριλίου στην απεργία. Πρέπει να δώσουμε απάντηση πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε από την Δεξιά Διακυβέρνηση, πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε να δουλεύουμε ανασφάλιστοι σ’ ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, πως ΕΜΕΙΣ κουραστήκαμε να προσπαθεί η Νέα Διακυβέρνηση να κρυφτεί πίσω από τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όλη η αλήθεια για το σχέδιο εξόδου από την οικονομιική κρίση

Η υποχρηματοδότηση συνεχίζεται... ποια είναι τα αποτελέσματα???

Όλοι μας έχουμε βιώσει τα τραγικά αποτελέσματα τις υποχρηματοδότησης της παιδείας από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ειδικά την δύσκολη αυτή περίοδο που ακόμα και ο φιλελεύθερος Σαρκοζί και ο μελλοντικός φορέας της αλλαγής Ομπάμα στηρίζουν το μέλλον των κρατών τους και της κοινωνίας στην εκπαίδευση της νεολαίας δεν είναι δυνατόν ο Υπουργός Παιδείας να μας καλεί απλά σε μία νέα συζήτηση από μηδενική βάση και να μειώνει για μία ακόμη φορά το ποσοστό του ΑΕΠ που δίνεται για την παιδεία και την έρευνα. Πόσο μάλιστα όταν το πρώτο άτομο που καλεί είναι η πρώην υπουργός κ. Γιαννάκου.

Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, το οποίο κατά γενική ομολογία συνεχώς το αναφέρουμε ως, αν όχι το καλύτερο στην Ελλάδα ένα από τα καλύτερα, έχουμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια πρόβλημα με τους καθηγητές που διορίζονται βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 407 (Π.Δ. 407). Ειδικά φέτος πολλά τμήματα του Πανεπιστημίου και στο Ηράκλειο αλλά και στο Ρέθυμνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία τους λόγω των άστοχων κυβερνητικών επιλογών. Υπάρχουν πολλά Τμήματα του Π.Κ. που βασίζουν την λειτουργία τους στους εν λόγω καθηγητές, είτε παλιά όπως το Μαθηματικό είτε νέα όπως το Τ.Ε.Τ.Υ.

Η πρυτανεία οφείλει να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό το οποίο είναι σαφώς πολιτικού χαρακτήρα. Δεν είναι πρωτόγνωρο για εμάς πως η Νέα Διακυβέρνηση θέλει την τριτοβάθμια εκπαίδευση να τελεί υπό διάλυση προκειμένου να φτιαχτεί η πελατεία των μη κρατικών, ουσιαστικά ιδιωτικών τριτοβάθμιων ιδρυμάτων. Όλοι όσοι κατέχουν θέση ευθύνης πρέπει και οφείλουν να δώσουν απάντηση στο μέλλον που μας ετοιμάζει ο νεοφιλελευθερισμός.

Η Σύγκλητος του Π.Κ. πρέπει να πάρει σαφή θέση ειδικά στο ζήτημα των Π.Δ. 407. Πρέπει να καταδικαστούν όσοι επιθυμούν τον μαρασμό του Δημόσιου και Δωρεάν Πανεπιστημίου. Πρέπει να δοθεί απάντηση στις κυβερνητικές επιλογές. Το Π.Κ. πρέπει να θέσει το ζήτημα και να παρθεί μία ανάλογη απόφαση στην Σύνοδο των Πρυτάνεων. Η μετριοπάθεια δεν πρέπει να αποτελεί πλέον λύση για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε το μήνυμα της αλλαγής και της έναρξης μίας νέας εποχής.

Η γενοκτονία συνεχίζεται

Ολοκληρώθηκαν ήδη δύο βδομάδες που ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει σε καθημερινή βάση τα παλαιστινιακά εδάφη στη λωρίδα της Γάζας. Δύο βδομάδες τώρα το Ισραήλ συνεχίζει την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού με πρόσχημα την εξόντωση εξτρεμιστικής οργάνωσης Χαμάς.

Ήδη 435 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους ενώ υπάρχουν πάνω από 2000 τραυματίες. Όπως είναι εύκολα κατανοητό η ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια είναι άμεση. Όμως στην προσπάθεια τους για πλήρη εξόντωση των Παλαιστινίων ο ισραηλινός στρατός εμβόλισε το πλοίο DIGNITY το οποίο μετέφερε φάρμακα που είχε συλλέξει η οργάνωση FREE GAZA MOVEMENT. Επίσης στο στόχαστρο μπήκαν ακόμα και πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως το Islamic University of Gaza.

Η Ε.Ε. καθυστερημένα προσπαθεί να πάρει ενιαία θέση ενώ οι Η.Π.Α. εξ αρχής τάχθηκαν στο πλευρό του Ισραήλ (ακόμα και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Obama δεν έχει πάρει κάποια θέση αλλά δεν πρόκειται να κρατήσει διαφορετική στάση απ’ αυτή του προέδρου Bush). Ακόμα ένα αρνητικό και η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την φιλοαμερικανική Τσεχία.

Για μία ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες των αποτελεσμάτων των ιμπεριαλιστικών πρακτικών που ακολουθούν οι Η.Π.Α. και οι πραγματικοί σύμμαχοι της. Για μία ακόμη φορά ένας λαός δοκιμάζεται και δεινοπαθεί. Τα ίδια έγιναν και το καλοκαίρι στην περιοχή της Γεωργίας με την περιοχή της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας να εξεγείρονται ενάντια στην Γεωργία (με την βοήθεια της Ρωσίας). Σαν ελληνικό έθνος τα ίδια βιώσαμε και με την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο.